Posłowie zagłosowali w wtorkowy wieczór za przyjęciem ustawy dotyczącej ratyfikacji decyzji Rady Europejskiej w sprawie zwiększenia zasobów własnych Unii Europejskiej (czyli powszechnie znanego Funduszu Odbudowy). Za głosowało 290 posłów, przeciw – 33, a 133 wstrzymało się od głosu. Po głosowaniu w sejmie ustawa trafi do senatu.
Do uruchomienia wypłat z Funduszu Odbudowy potrzeba jest ratyfikacja decyzji RE przez wszystkie państwa członkowskie. Wartość wszystkich środków z Funduszu Odbudowy może sięgnąć nawet 750 mld euro (390 mld euro to dotacje, a kolejne 360 mld euro – pożyczki).
Polska może liczyć na 23 mld euro w dotacjach i 34 mld euro pożyczek.
Każdy kraj członkowski dostanie pieniądze na podstawie wcześniej przygotowanego wewnętrznego Krajowego Planu Odbudowy. To dokument wskazujący, na co dane państwo chce przeznaczyć środki unijne. Polski Rząd przesłał dokument do Brukseli już 3 maja.
Na temat wysłanego dokumenty wiceminister Waldemar Buda wypowiedział się następująco:
„Na ten moment dokument jest zamknięty, nie podlega żadnej weryfikacji”
Wewnątrz rządzącej koalicji dochodziło jednak do sporu co do Krajowego Planu Odbudowy. Ratyfikacji decyzji RE od początku sprzeciwiał się koalicjant Prawa i Sprawiedliwości w rządzie – Solidarna Polska. Partia Zbigniewa Ziobry nawoływała do zawetowania projektu.
Prawo i Sprawiedliwość, by wyeliminować możliwość porażki w głosowaniu porozumiało się z politykami Lewicy,
którzy obiecali poprzeć rząd, za włączenie ich kilku postulatów.
Co skrywa się za Krajowym Planem Odbudowy?
Z dokumentu, możemy dowiedzieć się, że rząd zamierza podjąć działania w kwestii jakości powietrza w polskich miejscowościach. Plan Odbudowy zakłada ogromne wsparcie dla sektora odnawialnej energii. Środki te mają wspomóc inwestycje m.in. w pompy ciepła i źródła geotermalne wszędzie tam, gdzie ich wykorzystywanie będzie się po prostu opłacać.
W planie pojawiły się też zapisy wskazujące terminy zakończenia palenia węglem w Polsce. Węgiel w miastach będzie wykorzystywany do roku 2030, a na wsi – do 2040 roku.
Zmiany tez mają dosięgnąć krajowy rynek pracy. Rząd dostrzegł problem zbyt szybkiego odpływu pracowników ze względu na wiek emerytalny i wdroży „efektywne wydłużanie wieku emerytalnego”. Ma to polegać na wprowadzeniu systemu szkoleń i zachęt do dłuższej pracy.
Zachętą do pracy po osiągnięciu wieku emerytalnego ma być obniżenie podatku dochodowego od zarobków osiąganych w wieku emerytalnym. Zysk z tej pracy byłby przekazywany nie na konto emeryta, ale na jego Indywidualne Konto Emerytalne – do wykorzystania w przyszłości.
Pojawiły się też zapisy wspierające tzw. elastyczne formy zatrudnienia i pracę zdalną. Do osób w wieku nawet 45+ ma być skierowany system podnoszenia kwalifikacji. Nie znamy obecnie jego szczegółów.
W dokumencie znajdzie się także wyrównanie szans na rynku pracy, niezależnie od płci. Kobiety i mężczyźni mają mieć takie same możliwości realizacji „osobistych potrzeb, aspiracji, czy talentów”. W Krajowych Planie Odbudowy znajdziemy także postulat, który zakłada, że realizowane w jego ramach projekty muszą być dostępne dla wszystkich, bez względu m.in. na pochodzenie, orientację psychoseksualną, wiek.
Wszystkie propozycje Lewicy, jakie mają znaleźć się w Krajowym Planie Odbudowy:
1. Minimum 30 proc. środków z KPO dla samorządów.
2. Budowę 75 tys. tanich mieszkań na wynajem.
3. 850 mln euro dla szpitali powiatowych (Lewica początkowo chciała 1 mld euro).
4. 300 mln euro dla firm poszkodowanych przez pandemię, czyli głównie dla branży hotelarsko-gastronomicznej
5. Powstanie Komitetu Monitorującego wydatki z Funduszu Odbudowy.
6. Prezentację szczegółowego planu wydatków z części pożyczkowej.
W KPO zapisano również, że audyt wydatków będzie prowadził szef Krajowej Administracji Skarbowej przy pomocy dyrektorów 16 izb. Dodatkowym ciałem obserwującym działanie planu ma być Komitet Monitorujący, składający się z przedstawicieli partnerów społecznych i gospodarczych. Jego rola została jednak sprowadzona do monitorowania i przedstawiania rekomendacji.
